Fragment: ‘Waar men niet is, wil men zijn’

Als er randland bestaat als tegenhanger van randstad, moet er ook een grens aan te wijzen zijn waar het een begint en het ander ophoudt. Zou je toch zeggen? Schrijver en beeldend kunstenaar Atte Jongstra is gefascineerd door het verschijnsel ‘grens’. We vragen het hem. 

Je kunt bij Jongstra lezen dat de grens niet een streep is tussen twee gebieden, maar het gebied zelf. Hij vergelijkt het met een Januskop – met een gezicht aan voor- en achterkant van het hoofd. Grens of tussenruimte, wachtkamer – wat is het verschil? ‘Kan allebei,’ zegt Jongstra. ‘Het is een vorm van vrijheid. Ik denk dat die vrijheid een vorm van verlangen is, iets wat nog moet komen. Waar men niet is, wil men zijn.’ 

Ik besloot de schrijver maar eens te bellen. Wat bedoelde hij toch? Zag hij misschien een te markeren grens tussen randland en randstad? Dort wo du nicht bist, ist das Glück? ‘Ik zal je laten zien wat ik gemaakt heb in Oost-Stellingwerf,’ zei hij. ‘We rijden ernaar toe. Kan ik meteen kijken of het kunstwerk dat ik bedacht heb, er nog een beetje knap bij ligt.’ Mooi plan. Met fotograaf Cyril Wermers reis ik naar de sluis bij Nijeber-koop. Kaal en bar land met weinig mensen. Wie plaatjes zoekt van krimpgemeenten, vergrijzing en ontgroening – andere beelden dan wat wij voor ons geestesoog zien als we denken aan de randstad – die zit hier goed. Een eenzame boerderijhond die ons vanuit de verte toeblaft. Een snackhuis dat Cafetaria Tia heet. Alles zit op slot. We wachten. Atte Jongstra is iets te laat. Hij woont in Amsterdam: file… 

Lees het complete artikel in Oosting Magazine.